Cykl – słynni zawiercianie, major Tadeusz Klimas. Społecznik ziemi zawierciańskiej, długoletni Prezes Związku Armii Krajowej w Zawierciu, członek zarządu Wojewódzkiego Armii Krajowej w Katowicach, członek Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, długoletni członek Społecznej Rady Kombatantów w Zawierciu, honorowy członek i działacz Cechu Rzemieślników w Zawierciu. Tadeusz Klimas urodził się 14 maja 1929 roku w Hucie Szklanej. Był niezwykle odważny, czego dał przykład w czasie wojny, gdy jako młody człowiek walczył o Ojczyznę. Miał 10 lat gdy wybuchła II Wojna Światowa. Wychowany w duchu katolickim i patriotycznym za namową kuzyna Marcina Klimasa przyłączył się do grupy młodych chłopaków ochotników, których szkolił por. Dubiński. Nie walczył wówczas z bronią w ręku, ale wykonywał bardzo niebezpieczne zadania. Był łącznikiem i zwiadowcą między grupami partyzanckimi Związku Walki Zbrojnej – Batalionami Chłopskimi i Armią Krajową. Teren Tadeusza i jego grupy był dość rozległy tj. Huta Szklana – Szyce – Sierbowice – Kroczyce – Pilica – Wierzbica. Jura Krakowsko-Częstochowska była wówczas kolebką podziemia na tych terenach. Po wojnie został powołany do wojska w latach 50–53 do Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej. Ukończył Szkołę Podoficerską z wyróżnieniem. W latach 2003–2010 był Prezesem Koła Armii Krajowej w Zawierciu i członkiem Zarządu Wojewódzkiego AK w Katowicach, a w okresie 1996–2020 członkiem Społecznej Rady Kombatantów w Katowicach. Przez cały ten czas Tadeusz był bardzo aktywny społecznie. Zawsze dbał o to, by nie zginęła pamięć o ludziach, którzy walczyli za nasz kraj. Uczestniczył w spotkaniach z młodzieżą szkolną. Dużo pamiętał i potrafił to z emocją przekazać. Niezwykle aktywny człowiek, społecznik, dzielący się z innymi swoją wiedzą i doświadczeniem, a przede wszystkim robił to, co było dla niego najważniejsze do końca życia – walczył o pamięć o żołnierzach i czasach II wojny światowej. Za swą działalność wojenną, pracę zawodową i społeczną śp. Major Tadeusz Klimas uhonorowany został licznymi medalami, odznaczeniami państwowymi i wojskowymi. Należy wspomnieć o dużym zaangażowaniu w społeczność zawierciańską i czynnym udziale przy budowach kościoła św. Stanisława Kostki oraz Kościoła na Nowym Cmentarzu, polegającym na zakładaniu całej strony energetycznej i grzewczej, jak również instalacji odgromowej tych obiektów. Tadeusz miał nie tylko ścieżki kombatanckie – był również „pozytywnie zakręcony” na punkcie rzeźbiarstwa. W ciągu wielu lat stworzył kilkadziesiąt oryginalnych rzeźb, które można było podziwiać na wystawach w Zawierciu, w Małopolsce i na ziemiach świętokrzyskich. Za swoją twórczość ludową otrzymał wiele nagród i wyróżnień. Opracowanie tekstu – Adam Liebich