Cykl: „Słynni Zawiercianie”

Zygmunt Adam Sowiński – Polski inżynier elektryk, przedsiębiorca, działacz społeczny i gospodarczy, poseł na Sejm II Rzeczypospolitej trzech kolejnych kadencji: III, IV i V. Jego działania gospodarcze przyczyniły się do ograniczenia bezrobocia w regionie. Urodził się 26 grudnia 1892 roku w Zawierciu, zmarł 7 marca 1945 roku w Dachau – epidemia tyfusu. Syn Leonarda (kierownika działu tkalni w Zawierciu) i Ludwiki z domu Dryjskiej. Studiował na Politechnice Lwowskiej – Wydział Budowy Maszyn, a następnie Wydział Elektrotechniczny. W 1918 roku ochotniczo zasilił szeregi Wojska Polskiego. Pracował jako inżynier ruchu i kierownik elektrowni w Towarzystwie Akcyjnym „Zawiercie” (TAZ). Podczas siedmiu lat pracy przyczynił się do modernizacji zakładowych urządzeń elektrycznych. Od 1928 roku pełnił funkcję dyrektora nowo utworzonego Zakładu Elektrycznego i Wodociągowego (ZEiW) w Zawierciu. Pod jego kierownictwem miasto przeszło szeroko zakrojoną elektryfikację. Duża część została włączona do miejskiej sieci energetycznej. Z jego inicjatywy powstała także nowoczesna, automatyczna stacja hydroforowa oraz rozbudowana sieć wodociągowa i hydrantowa. Od 1934 roku pełnił funkcję dyrektora Fabryki Szkła w Zawierciu. Tutaj zmodernizował procesy produkcyjne i doprowadził zakład do poprawy sytuacji finansowej. W 1930 roku uzyskał mandat poselski w wyborach do Sejmu III kadencji. W kolejnych wyborach również zdobył mandat. W wyborach 1938 roku po raz trzeci został posłem, kontynuując działalność w Sejmie V kadencji. Współtwórca ustawy o Funduszu Pracy z 1933 roku. Celem jej było wspieranie zatrudnienia osób bezrobotnych. Referent budżetu Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej oraz rzecznik sejmowego sądu marszałkowskiego. Aktywny członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich.  W latach 1933–1934 zasiadał w komitecie obywatelskim budowy Państwowego Gimnazjum i Liceum Koedukacyjnego przy ul. Parkowej w Zawierciu oraz przewodniczył komitetowi budowy linii kolejowej Zawiercie – Poręba – Tarnowskie Góry. W 1939 roku aresztowany przez niemieckie władze okupacyjne. Przebywał w areszcie domowym i pracował przymusowo w hucie szkła. W kwietniu 1940 roku wywieziono go do obozu w Sachsenhausen, a następnie do Dachau (numer więźnia 19531).

Tekst przygotował Dział Metodyczny